Wat een mooie campagne voor het Van Eyck-jaar! Gewone mensen die elkaar hun liefde betuigen en zo het Lam Gods tot leven brengen. Storytelling ten voeten uit.

Hoe breng je een bijna zes eeuwen oud schilderij met een uitgesproken christelijke boodschap heel dichtbij, zo dichtbij dat het intiem wordt?

Van Eyck-jaar

Het filmpje maakt op een heel inventieve manier gebruik van storytelling-elementen. We zagen er minstens vijf.

1. Echte mensen brengen Van Eyck tot leven

Het filmpje vervangt de christelijke personages, Adam en Eva, door echte mensen, echte koppels, waar het publiek zich kan mee identificeren. Zij zijn de helden van al die korte verhalen.

Door twee personages te vervangen door echte mensen, gewone mensen, mensen die elkaar hun liefde betuigen, op een zeer kwetsbare manier, wat ze op het eind nog eens onderstrepen door uit de kleren te gaan, net zoals de personages die ze vervangen: Adam en Eva.

De vervanging is extra geloofwaardig omdat de koppels over hun liefde voor elkaar vertellen (het enige verhaal dat er echt toe doet, zou Julian Barnes zeggen) en op het eind zelfs Adam en Eva vervangen in de zijpanelen van het Lam Gods.

Om de identificatie compleet te maken: op de website van de campagne kan iedereen een foto van zichzelf en een geliefde in twee Lam Gods-panelen laten monteren. Visueel iets minder geslaagd. Maar de boodschap blijft overeind: iedereen beroemd, iedereen Adam en Eva!

2. Onze blik is het eerste obstakel

Zonder obstakels geen verhaal. Moeten de koppels een obstakel overwinnen? Zeer zeker. Ze moeten elkaar hun liefde betuigen voor onze ogen, voor de ogen van de hele wereld zelfs. Ze moeten zich bloot geven, letterlijk en figuurlijk.

Dat die naaktheid niet evident is, wordt extra in de verf gezet wanneer de voice over de link legt met de geschiedenis van het Lam Gods. De naakte panelen werden indertijd gecensureerd: ze werden weggeborgen en vervangen door een geklede Adam en Eva.

Van Eyck: Adam en Eva.

3. Ook de samenleving vormt een obstakel

Toerisme Vlaanderen koos ook voor minder evidente koppels, koppels waar een deel van de samenleving niet zo makkelijk voor openstaat. Enkele holebikoppels bijvoorbeeld, en twee jonge mensen met een beperking.

Die censurerende blik van de samenleving vormt een bijkomend obstakel. Het maakt de inspanning van onze helden om zich bloot te geven nog meer bijzonder.

4. Spanningsboog

Op het einde gaan de koppels uit de kleren en dat wordt al in de eerste seconden gesuggereerd.

Op die manier wordt een spanningsboog gecreรซerd. De kijker leeft toe naar de onthulling. Niet als een voyeur, maar meelevend met de hoofdpersonen.

5. Het Lam Gods is niet de held

Het draait hier allemaal om het Lam Gods natuurlijk, Toerisme Vlaanderen wil er per slot van rekening zoveel mogelijk mensen mee naar het Van Eyck-jaar in te krijgen.

Maar het filmpje trapt niet in een van de klassieke valkuilen van storytelling. Niet het Lam Gods daalt hier ineens uit de hemel neer als de held van het verhaal, nee, de koppels blijven de helden, tot de laatste second. Zij zijn het die de obstakels overwinnen, zij zijn het die zich uiteindelijk bloot geven. Het Lam Gods helpt hen daar alleen bij, dat onuitputtelijke, levenskrachtige werk dat, zoals de commentator zegt, “het vermogen heeft onze geest te openen”.


Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *