Ziekenhuis Geel: “We zagen het gezicht van de coronacrisis niet”

Al vroeg in de coronacrisis gooide Ziekenhuis Geel haar communicatie om. “Alles bleef wat op cijfers hangen”, zegt Josti Gadeyne. Storytelling gaf de crisis ineens een gezicht.

Zoals overal in België, is het al sinds het begin van de coronacrisis alle hens aan dek in Ziekenhuis Geel. “Blijven gaan”, zegt Josti Gadeyne met de glimlach terwijl ze even tijd maakt voor een Zoom-gesprek. “Blijven gaan.”

Josti is coördinator communicatie en fondsenwerving. Al vroeg in de coronacrisis gooide ze met haar team de communicatie van het ziekenhuis om. Ze koos resoluut voor storytelling. Facebookpagina en website bulken nu van de verhalen (verhalen die met behulp van het Story Design Canvas van Verhalenmakers zijn gemaakt).

Te veel cijfers

“De eerste twee weken van de coronacrisis bleef alles wat hangen op cijfers en richtlijnen. Het was te factueel. We begonnen een aantal gevallen binnen te krijgen op spoed en intensieve zorgen, maar dat bleef allemaal heel abstract. Ook als communicatiedienst hadden we beperkte info. Ik zit wel in het crisiscomité maar ik hoorde vooral cijfers, procedures en wetenschappelijke termen, ik zag niet wat het verhaal, wie het gezicht van die crisis was.”

In die periode ging toen net de video viraal van de Gentse jongeman met covid die vertelde hoe zwaar hij afzag door de ziekte. “Dat was een trigger voor veel mensen. Men zag dat dit virus serieus was.”

“Ik zag ook snel dat het publiek naar onze zorgverleners keek als helden. Die waren alles aan het geven. Ik wilde onze artsen en verpleegkundigen in the picture brengen, ik wilde het verhaal achter de zorgverleners.”

Geen tijd door de coronacrisis

Het was door de coronacrisis niet evident om dat allemaal georganiseerd te krijgen. “Onze zorgverleners hadden daar geen tijd voor. Die waren keihard bezig om levens te redden. We kregen ook vragen van de pers om hen aan het woord te laten. We hebben toen beslist de communicatie vooral zelf in handen te nemen.”

Ze schakelde al snel – het was toen eind maart – een freelance fotograaf in, die in één sessie meerdere helden kon fotograferen. “Dat viel in te plannen voor onze medewerkers, het vroeg maar vijf minuten van hun tijd. Achteraf kregen ze een mail waarin ik ze een aantal vragen stelde, ze hadden even tijd om daarop te antwoorden. Dat bood voldoende flexibiliteit.”

Helden van de coronacrisis

Op 3 april werd de eerste foto gepubliceerd op Facebook. “Voor de eerste keer konden we een gezicht geven aan de zorgverleners. Dat sloeg meteen aan. Zij waren de helden van de coronacrisis. We zagen meteen een piek van likes, mensen die reageerden, ‘goed bezig’, zeiden ze, er was een opmerkelijk verschil met vroegere posts.”

De hele coronacrisis al publiceert Ziekenhuis Geel regelmatig nieuwe foto’s met getuigenissen. Een spoedarts, een poetsvrouw, iemand die op intensieve zorg werkt, een secretaresse …

Coronavlogs

Maar de communicatiedienst wilde nog meer storytelling, ze ging nu ook videoverhalen publiceren. “Ik heb gevraagd aan een verpleegkundige die toen op intensieve werkte en deeltijds fotografe is, of ze ook wat foto’s en video’s kon maken. Zij heeft toen haar eerste coronavlog gemaakt, gewoon met haar smartphone gefilmd.”

Een bevriend communicatiebedrijfje bood aan om de volgende video’s monteren, de huisstijl toe te voegen, de verpleegkundige wat te coachen.

75.000 keer bekeken

De vlogs werden een succes. Op YouTube kregen ze al behoorlijk wat weergaven, via een link op Facebook, maar toen Josti ze rechtstreeks op Facebook ging zetten, was het hek helemaal van de dam. “De eerste video had zo’n zesduizend views, de eerste keer dat we er een op Facebook zetten was dat meteen zestienduizend.”

Eén verhaal werd zelfs meer dan vijfenzeventigduizend keer bekeken. “Die video was best heftig, over een patiënt die einde leven was toen.”

Ook de regionale pers nam spontaan foto’s en video’s over.

Ondertussen zijn er twee vlogsters aan de slag en staan er acht afleveringen online. De YouTube-afspeellijst met coronavlogs heeft Josti ook in de website ingebed. Zo komen mensen de verhalen zowel op Facebook, YouTube als website tegen.

In een ziekenhuis filmen is niet vanzelfsprekend. “Het is altijd ethisch koorddansen. Hoe breng je een patiënt die slecht is in beeld ? We vragen altijd of ze het zelf zien zitten dat we filmen. En ook al gaan ze akkoord, we blurren hen altijd zodat ze onherkenbaar zijn.”

Ook storytelling na de coronacrisis

De storytelling-trein is duidelijk vertrokken, merkt Josti. De diensten gaan nu ook zelf steeds meer foto’s maken. “De mensen nemen sowieso foto’s, nu kunnen ze ook ambassadeur zijn van hun organisatie. We hebben een interne Facebookgroep, en als we daar foto’s zien die goed zijn, dan vragen we of we die mogen gebruiken.”

Ook na de coronacrisis zal storytelling belangrijk blijven in de communicatie van Ziekenhuis Geel. “Onze communicatie was voor corona heel erg eenrichtingsverkeer, het was communicatie vanuit de instelling, en zo zag het er ook uit: veel foto’s van gebouwen, af en toe een groepje mensen, redelijk onherkenbaar.”

Fondsenwerving

Ze hoopt dat er nu meer verhalen komen. Ook voor de fondsenwerving, waarvoor ze eveneens verantwoordelijk is. “Mensen geven aan mensen, niet aan instellingen.” De eerste weken van de coronacrisis hebben de verhalen duizenden euro’s binnengebracht.

Storytelling in zo’n ziekenhuis kun je niet als communicatiedienst alleen, heeft ze nu duidelijk gezien. “Er kan meer input van de diensten komen, er zitten daar mensen die echt kunnen filmen. De verhalen zitten daar. De communicatiedienst kan dan meer een faciliterende dienst worden, zoals Eric Goubin dat in zijn boek De Nieuwe Communicatiedienst zegt. Maar dat vraagt nog wel wat cultuurwijziging, dat moet stapsgewijs. Maar we zien nu het bewijs dat er potentieel in zit.” (De tekst gaat voort na de foto.)

De verhalen zijn ook belangrijk voor de ziekenhuismedewerkers zelf. “Ik ben er zeker van dat de manier waarop je extern aan storytelling doet, ook intern de mensen heel erg motiveert. Mensen leren elkaar beter kennen. Een van onze vlogsters was bang dat collega’s negatief zouden reageren op haar eerste video, maar ze heeft meteen zeer veel leuke berichtjes en positieve reacties gekregen van collega’s.”