Waarom herinneren we ons bepaalde momenten op de Spelen beter dan andere? Niet alleen omdat het sportieve hoogstandjes waren, maar ook en vooral omdat ze ons een verhaal vertelden.
Waarom herinneren veel mensen zich nog de zwalpende Zwitserse marathonloopster Gabriela Andersen, die 37e werd op de Spelen in LA maar niet wie die marathon toen won? Omdat mensen die obstakels overwinnen (in haar geval een zonnesteek) ons inspireren.
Dat is net de essentie van verhalen. Als toeschouwer moet je je kunnen identificeren met iemand die op weg naar een droom hindernissen trotseert. Hoe zwaarder de hindernis, hoe groter de strijd, hoe mooier het verhaal.
Om dezelfde reden zullen we ons over enkele jaren ook nog Etenesh Diro herinneren, de Ethiopische die tijdens de 3000 meter steeple in Rio haar schoen verloor, na een botsing met twee andere loopsters, en toch de wedstrijd uitliep – en zich zelfs plaatste voor de finale.
Zonder dit soort verhalen zouden de Spelen veel minder kijkers hebben. We willen niet alleen topsport zien, we willen ook verhalen beleven. Topsport is mooi, interessant, spannend (als je van sport houdt ten minste), maar verhalen doen nog meer: ze inspireren ons, ze zijn een voorbeeld.
Nafi Thiam
Vooral wie obstakels overwint, inspireert ons. Nafi Thiam heeft niet alleen een unieke sportprestatie geleverd, ze heeft ons ook een schitterend verhaal verteld. Haar obstakel? Een zware jeugd, een verleden waarmee je normaal gezien nooit de beste zevenkampster ter wereld wordt. Maar zij ging die ongelijke strijd aan.
Op de Spelen zelf wierp een elleboogblessure nog een extra hindernis op. Vooral het beeld waarop je haar na het speerwerpen naar die pijnlijke elleboog ziet grijpen, zal lang op ons netvlies gebrand blijven.
Meer dan welke promotiecampagne ook zal het verhaal van Nafi duizenden jongeren en meisjes aan het sporten krijgen.
Wil je zelf aan de slag gaan met storytelling? Verhalenmakers maakt niet alleen verhalen, we helpen je ook verhalen maken, onder meer via opleidingen storytelling.